Automatyzacja – znaczne ograniczenie lub zastąpienie (proces zastępowania) ludzkiej pracy fizycznej i umysłowej przez pracę maszyn działających na zasadzie samoregulacji i wykonujących określone czynności bez udziału człowieka (czyli samoczynnych). Również zastosowanie maszyn do pracy niemożliwej do wykonania w inny sposób.

W serwisie stosujemy pliki cookies. Więcej informacji znajdziesz na stronie polityka prywatności i cookies. Dalsze korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że będą one przechowywane w Twoim urządzeniu końcowym. Zamknij Zapisz się na kurs Microsoft Word online i naucz się tworzyć doskonałe dokumenty! Sprawdź szkolenia i kursy Microsoft Word online i stacjonarne Poznaj program zajęć, ceny i zapisz się na zajęcia przez Internet! Rozwiń Chcesz nauczyć się obsługiwać program Microsoft Word? Znajdź kurs Word online lub stacjonarny, od podstaw po zaawansowane funkcje. Sprawdź terminy wydarzeń poświęconych Microsoft Word, takich jak kursy Word, szkolenia Word oraz webinary, poznaj ich program oraz ceny i zapisz się na zajęcia poprzez darmowe formularze rejestracji internetowej! Zwiń Łódź, 16-17 sierpień 2022 Więcej terminów 1 300 zł Online, 16 maj 2022 669 zł Online, 26-27 październik 2020 Więcej terminów 1 452 zł Warszawa, 17-18 maj 2021 Więcej terminów 790 zł Warszawa, 29-30 październik 2015 620 zł Warszawa, 21-22 czerwiec 2021 Więcej terminów 890 zł Warszawa, 25-26 marzec 2014 840 zł Poznań, 26-27 październik 2015 545 zł Poznań, 11 maj 2016 495 zł Poznań, 6 kwiecień 2016 495 zł Artykuł Kurs Word: naucz się Microsoft Word od podstaw do zaawansowanych funkcji! Chcesz nauczyć się obsługi edytora tekstu Microsoft Word? Znajdź kurs Word online, w tym kurs z certyfikatem, i naucz się tworzyć dopracowane dokumenty tekstowe. Poznaj szkolenia MIcrosoft Word organizowane stacjonarnie w całej Polsce i poznaj zaawansowane funkcje programu MS Word. Sprawdź ile kosztuje kurs Word online lub szkolenie Microsoft Word stacjonarne. Spis treści: Microsoft Word Kurs Word - dlaczego warto? Kursy Microsoft Word - forma zajęć, poziomy zaawansowania Kurs Microsoft Word - program kursu Microsoft Word Czym jest Word? Microsoft Word to najpopularniejszy na świecie edytor tesktu przygotowany przez firmę Microsoft. Word wchodzi w skład pakietu Office 365, a więc najpopularnijeszego pakietu biurowego wykorzystywanego powszechnie na całym świecie zarówno przez firmy prywatne, administrację publiczną, niezależne organizacje i prywatne osoby. Co to jest edytor tekstu? Najprościej ujmując edytor tekstu to aplikacja służąca do tworzenia, edytowania, zapisywania, formatowania, drukowania i udostępniania dokumentów tekstowych. Edytor tekstu chociaż przeznaczony jest do redagowania dokumentów opartych na tekście to może zawierać inne elemtenty, takie jak tabele, wykresy, rysunki, a nawet dołączone obiekty z innych programów. Współczesne edytory tekstu pozwalają tworzyć półprofesjonalne materiały do druku oraz do publikacji w sieci Internet. Kurs Word - dlaczego warto? Edytor tekstowy, taki jak Microsoft Word, przydaje się zarówno w pracy, jak i w wykonywaniu codziennych czynności na komputerze. W edytorze tekstowym możemy tworzyć artykuły, podania, listy motywacyjne i CV, zaproszenia, sprawozdania czy umowy. Edytor tekstu przydaje się również uczniom i studentom do wykonywania prac domowych, pisania wypracowań czy sporządzania notatek na wykładach. W zależności od zastosowania programu Word, niezbędna jest znajomość innych jego funkcji i narzędzi - od najprostszych, po zaawansowane formatowanie dokumentu, tworzenie dokumentów z szablonów czy przygotowywanie materiałów do druku. Z racji swojej popularności i szerokiego zastosowania znajomość programu Microsoft Word jest konieczna niemalże w każdym rodzaju pracy biurowej. Każda osoba, która chce nauczyć się tworzyć i edytować dokumenty tekstowe powinna rozważyć kurs Word, który pozwala poznać możliwości programu od podstaw, aż po zaawansowane funkcje. Kurs Word polecany jest nie tylko początkującym użytkownikom, którzy chcą nauczyć się zasad obsługi programu, zrozumieć jakie możliwości daje oraz rozwinąć kompetencje w zakresie jego używania, ale też dla użytkowników na co dzień pracujących w programie. Zaawansowany kurs Word pozwoli osiągnąć dużo wyższą efektywność pracy w programie, zautomatyzować wiele czynności, dostosować działanie programu do najczęściej wykonywanych zadań i w ten sposób skrócić czas potrzebny na przygotowanie finalnego dokumentu. Warto również pamiętać o kursach z innych programów wchodzących w skład pakietu Microsoft Office 365: kursy Excel kursy PowerPoint kursy Access kursy Office 365 Kursy Microsoft Word - forma zajęć, poziomy zaawansowania Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów kursów, szkoleń i warsztatów dotyczących programu Microsoft Word. Najważniejsze z nich to: Kurs Word online - tego typu kurs realizowany jest za pośrednictwem sieci Internet w ściśle określonych dniach i godzinach. Uczestnicy logują się do wirtualnej sali szkoleniowej poprzez programy do wideokonferencji (np. Microsoft Teams, Zoom czy Webex), a następnie uczestniczą w zajęciach prowadzonych na żywo. Pozwala to wziąć udział zarówno w prelekcjach, prezentacjach i wykładach, jak też zrealizować ćwiczenia grupowe czy dyskusję. Uczestnicy mają możliwość skorzystania z pomocy trenera prowadzącego, na przykład w chwilach gdy natrafią na trudniejsze zagadnienie czy porcję materiału. Warsztaty i szkolenia Microsoft Word stacjonarne - są to tradycyjne szkolenia Word oraz kursy Word prowadzone w sali szkoleniowej. Wciąż dla wielu uczestników bezpośredni kontakt z prowadzącym oraz innymi uczestnikami jest preferowaną drogą uczenia się i zdobywania nowych kompetencji. Wytłumaczenie trudniejszych porcji materiału lub złożonych zagadnień jest najłatwiejsze właśnie w trakcie stacjonarnego szkolenia Microsoft Word. Kursy Microsoft Word e-learningowe - są to kursy, które uczestnik może realizować w dogodnym dla siebie czasie i tempie. Kurs Word oparty o e-learning ma postać materiałów wideo, instrukcji i prezentacji do samodzielnego obejrzenia, a następnie przećwiczenia omawianych w nim zagadnień. Zaletą kursu Word w postaci e-learningu jest nie tylko możliwość realizacji zajęć w dogodnym dla nas miejscu i czasie, ale też najczęściej jego przystępna cena. Z racji tego, że nie wymaga on obecności trenera ani prowadzącego może on być oferowany w niższej cenie niż kursy Microsoft Word prowadzone na żywo. Niestety, gdy trafimy na trudniejsze zagadnienie nie możemy liczyć na pomoc trenera. Kurs Word z certyfikatem - wzięcie udziału w tego typu kursie pozwala uzyskać certyfikat potwierdzający realizację kursu. Warto zapoznać się z warunkami uzyskania certyfikatu, czy uprawnia do tego sam udział w kursie, czy też może pozytywne zaliczenie egzaminu końcowego. Oferty kursów Word przedstawione na górze strony zawierają informacje o możliwości uzyskania certyfikatu. Kurs MS Word od postaw - kursy tego typu skierowane są do osób początkujących oraz nie mających doświadczenia z pracą w programie Microsoft Word. W ich programie znajdziemy zagadnienia takie jak omówienie zastosowania programu, instruktaż menu programu, używania poszczególnych funkcji itp. Kursy Word dla zaawansowanych - pozwalają one poznać zaawansowane funkacje programu, np. zasady przygotowania korespondencji serwyjnej, automatyzacji w programie, osadzania niestandardowych dodatków w programie i łączenia programu Word z innymi programami wchodzącymi w skład pakietu Office. Kurs Microsoft Word - program kursu Jakie zagadnienia omawiane są w trakcie szkolenia lub kursu Microsoft Word? Każde szkolenie czy kurs różnią się programem, dlatego warto zapoznać się z nim wybierając kurs Word lub szkolenie z listy powyżej, jednakże większość tego typu kursów i szkoleń omawia zastępujące zagadnienia: co to jest edytor tesktu i jakie ma zastosowania, jak zbudowany jest program Microsoft Word i jakie funkcjonalności zawiera, tworzenie, edytowanie, zapisywanie i drukowanie dokumentów, formatowanie dokumentów: marginesy; podział na strony, sekcje, rodziały; nagłówek i stopka dokumentu; przypisy dolne i końcowe; indeksy i spis treści; formatowanie tekstu i używanie hiperłączy, zakładek; formatowanie treści z użyciem stylów: używanie gotowych stylów, modyfikowanie i tworzenie stylów; wzbogacanie dokumentów: tabele, obrazki, wykresy, dodatki niestandardowe; korespondencja seryjna i automatyzacja: wysyłki masowe, automatyzacja wysyłek i tworzenia listów; praca grupowa: śledzenie zmian, publikacja i udostępnianie, chronienie dokumentów przed dostępem i zmianami, zarządzanie zmianami; narzędzia redakcyjne: pisownia, ortografia, styl, interpunkcja, autokorekta, narzędzia dostosowania programu do własnych potrzeb: zmiany menu, skróty klawiaturowe, szablony własne Word kurs, Microsoft Word kurs online z certyfikatem Zostaw e-mail i otrzymuj powiadomienia, gdy pojawi się nowy kurs Microsoft Word online, w tym z certyfikatem!

Określanie kierunku tekstu w kształcie lub polu tekstowym. W kształcie lub polu tekstowym można zmienić kierunek czytania tekstu. Oznacza to, że tekst można prze tabeli przestawnej o 90 lub 270 stopni, aby był wyświetlany na bok. Kliknij prawym przyciskiem myszy krawędź kształtu lub pola tekstowego.

Lead Nurturing w formularzach HubSpot teraz dostępne dla użytkowników licencji HubSpot Marketing Hub Starter! Dotychczas HubSpot umożliwiał użytkownikom licencji HubSpot Marketing Hub Starter tylko prostą automatyzację dalszej komunikacji po uzupełnieniu i przesłaniu formularza przez użytkownika. Mieliśmy możliwość stworzenia 3 maili, które zostaną wysłane do osoby w określonym czasie. Były to tylko wiadomości w formie tekstowej, nie mogliśmy stworzyć maili w określonym layoucie graficznym i w ciekawszej formie, ale to się zmieniło! Stary edytor maila follow up w ustawieniach formularza HubSpot Nowa zakładka w edycji formularza HubSpot? Na pierwszy rzut oka wchodząc w edycję formularza, widzimy, że nie ma już zakładki Follow Up. Zastąpiła ją zakładka Automation. Po kliknięciu w zakładkę Automation pojawia się widok edytora, w którym będziemy mogli stworzyć trochę bardziej rozbudowane działania, które nastąpią po przesłaniu formularza. Opcje nadal będą ograniczone w porównaniu z tymi, które są dostępne w pakiecie HubSpot Marketing Hub Pro, ale funkcja Automation daje trochę więcej możliwości w stosunku do opcji Follow up. Jakie możliwości mają użytkownicy w ramach automatyzacji w formularzach korzystający licencji HubSpot Marketing Starter? Opcje dostępne w ramach automatyzacji zostały podzielone na 6 Kategorii, które pozwalają na: Delay – mamy możliwość wyboru 1 z 2 rodzajów opóźnień. Pierwszy pozwala ustawić opóźnienie kolejnej interakcji np. 1 dzień po / 1 godzinę po lub 1 minut po przesłaniu formularza. Drugi typ opóźnienia możemy ustawić, przypisując konkretny dzień tygodnia i porę dnia. Internal communication – pozwala na wysyłkę prostej wiadomości tekstowej do wybranego użytkownika lub użytkowników na naszym koncie HubSpot. Możemy również wysłać mail wewnętrzny w formie graficznej, korzystają ze wcześniej opracowanej treści i layoutu. External communication – w tym miejscu wybierzemy, który mail chcemy wysłać do użytkownika w ramach określonej sekwencji. Tu znajdują się wszystkie wiadomości tworzone w ramach automatyzacji. Record management – w tym miejscu będziemy mogli stworzyć zadanie w ramach określonych czynności po wypełnieniu formularza przez osobę. Zadanie może być przypisane do właścicieka takiego kontaktu lub do danego użytkownika w HubSpot. List management – w tym miejscu możemy dodać użytkownika będącego w naszym krótkim workflow do listy statycznej w HubSpot lub z takiej listy statycznej usunąć. Ads management – ta opcja pozwala dodać automatycznie użytkownika do listy reklamowej stworzonej w HubSpot. Dzięki temu wyświetlania im reklam np. na Facebooku, LinkedIn czy w Google. Mamy też możliwość usuniecie użytkownika z takiej listy za pomocą workflow. Jak stworzyć maile w ramach automatyzacji po wypełnieniu formularza? Maile, które będziemy wykorzystywać w ramach automatyzacji, tworzymy podobnie do tych w ramach np. newslettera w zakładce Marketing → Email → Create email. Przejdźmy do edycji maila, gdzie po utworzeniu komunikacji i ustawieniach tytułu maila klikamy zakładkę review and publish w celu opublikowana wiadomości wykorzystanej do automatyzacji. 📌 Wiadomość używana w ramach automatyzacji musi być opublikowana, nie możemy zostawić jej w szkicu. Inaczej nie będziemy mogli takiego maila wybrać w opcji automatyzacji. Co z mailami, które były podpięte w ramach funkcji follow up w starszej wersji ustawień formularza? Te maile zostały automatycznie skonwertowane przez HubSpot na wiadomości w ramach automatyzacji, ale nadal są to tylko wiadomości tekstowe, które można edytować i poprawić na wersję o lepszym wyglądzie, dodać grafiki itp. Można też przygotować nowe treści wiadomości, wykorzystując możliwość tworzenia maili w edytorze graficznym, którymi warto zastąpić wcześniejsze maile tekstowe w ustawieniach automatyzacji. Żeby zastąpić wcześniejszy tekstowy mail na nowy, który jest wysyłany po przesłaniu formularza wystarczy kliknąć pole w ramce send email. Po prawej stronie pojawi nam się opcja przypisania innej wiadomości do tego workflow. Śledzenie statystyk maili wychodzący automatycznie po uzupełnieniu formularza Tak jak w przypadku maili wysłanych regularnie można śledzić statystyki dotyczące wiadomości wysłanych w ramach automatyzacji. Jakie dane zobaczymy?: Do ilu osób dotarł mail; Ilość odbić (bounced); Ile osób się wypisało z listy marketingowej po wysłaniu maila; Jak bardzo się użytkownicy zaangażowali w dany mail; Które linki były najchętniej klikane (mapa kliknięć). O czym warto pamiętać, tworząc bardziej rozbudowaną komunikacje po wypełnieniu formularza? W ramach takiego workflow możemy stworzyć max. 10 akcji. W HubSpot mamy limity wysłania wiadomości marketingowych. W ramach pakietu Marketing Hub Starter możemy wysłać 5 maili w miesiącu do danego kontaktu. Na przykład planując rozbudowany workflow musisz wziąć pod uwagę ilość maili, jaka wyjdzie do danego użytkownika z workflow w miesiącu. Jeśli będzie to 5, to nie wyślesz już do niego maila w formie newsletter, ponieważ cały limit został wykorzystany na wysłanie wiadomości z workflow po wypełnieniu formularza. Żeby odbiorcy otrzymywali maile marketingowe w ramach workflow po wypełnieniu formularza trzeba spełnić 2 warunki: osoba musi mieć w HubSpot subskrypcję (zgodę) na komunikację marketingową i być oznaczona jako kontakt marketingowy. HubSpot Inbound Marketing Strategist Wysokiej klasy specjalista z dużym doświadczeniem w tworzeniu strategii Inbound Marketingu, na której silnie bazuje HubSpot. Z powodzeniem wdraża zarówno strategię Inbound Marketingu, jak również HubSpot w ramach całego obszaru marketingowego. Równania matematyczne w edytorze tekstu, Formularze w edytorze tekstu, Współpraca podczas edycji dokumentów w edytorze tekstu, Wykorzystanie chmury w edytorze tekstu, Przygotowanie dokumentu do wydruku w edytorze tekstu, Spisy elementów w edytorze tekstu, Stopki, nagłówki i pola dynamiczne w edytorze tekstu, Makra w edytorze tekstu Testerzy manualni i nudne powtarzalne zadania — strzeżcie się, bo nadchodzi era automatyzacji! Automatyzacja nigdy nie była tak prosta, bo na białym robo-koniu wjeżdża Robot Framework, narzędzie proste w obsłudze jak młotek, a zarazem potężne jak machina oblężnicza. Pamiętam, jak w jednej firmie nie mogłem pogodzić się z faktem, że wiele nieskomplikowanych testów musiałem wykonywać ręcznie. Jeszcze gorszy był fakt, że musiałem to robić za każdym razem, gdy wychodziła nowa wersja naszego produktu. Nowych funkcjonalności przybywało, a więc i testowanie zajmowało coraz dłużej. Nie będę ukrywał i szczerze przyznam, że stale przeszukuję rynek pracy w poszukiwaniu ciekawych ofert pracy. Dzięki temu orientuję się w zapotrzebowaniu na konkretnych specjalistów, ale też zauważam trendy technologiczne. Tak się złożyło, że w wielu ofertach zaczęła pojawiać się tajemnicza fraza — „Robot Framework”. Zainteresowany wygooglałem i zacząłem czytać. Okazało się, że to może być moją maścią na ból, który przeżywałem, wykonując manualnie po raz setny ten sam test. W zaledwie kilka dni samodzielnie przygotowałem środowisko i napisałem pierwsze testy, którymi podzieliłem się z zespołem. Początki były trudne, bo musiałem ostudzić obawy współpracowników, ale w końcu się udało — nasze testy manualne sukcesywnie zaczęliśmy zastępować automatycznymi. To pozwoliło nam na oszczędzenie czasu na nudnych, żmudnych zadaniach i wykorzystanie go na poprawianie jakości produktu. Narzędzie, którego się nauczyłem, pomogło mi też w zmianie pracy, bo okazało się, że moja przyszła firma również postawiła na tę technologię. Moja przygoda z Robot Framework trwa już ponad 2 lata, a ja wciąż znajduję dla niego nowe zastosowania. Teraz pewnie zastanawiasz się… Co to jest Robot Framework i dlaczego jest taki super? Robot Framework to narzędzie do automatyzacji testów i procesów zwanych RPA, czyli Robotic Process Automation. To pojęcie wciąż zyskujące na popularności, a oznacza zrobotyzowaną automatyzację procesów. Robotem może być zarówno maszyna, jak i oprogramowanie, natomiast omawiany proces jest czymś, co jeszcze do niedawna robił człowiek, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonywał to ów robot. Jak dobrze wiemy, komputery z każdym rokiem rosną w siłę (obliczeniową), a wraz z nimi rośnie także poziom skomplikowania oprogramowania. Dzisiejsze programy mają coraz więcej możliwości, ale aby zapewnić im stabilne działanie, należy sporo czasu poświęcić na ich testowanie, którego celem jest zapewnienie jakości produktu. Liczba testów potrzebnych do sprawdzenia poprawnego działania specjalistycznych programów przekracza już często możliwości ludzkie, jednak automatyzacja wymaga umiejętności programowania oraz ogromnych nakładów finansowych i drogich narzędzi. Czy aby na pewno? Na ratunek przybywa Robot Framework, który udowadnia, że nic z powyższych nie musi być prawdą. Dlaczego? Jest darmowy Robot Framework rozwijany jest na zasadzie open-source, czyli oprogramowania z upublicznionym kodem źródłowym. To oznacza, że każdy może wziąć udział w rozwoju narzędzia, ale też korzystać z niego zupełnie za darmo. Tak, za darmo. Chętne firmy mogą też zapisać się jako członkowie fundacji i, płacąc roczne opłaty, wspierać rozwój narzędzia. Darmowy charakter oprogramowania zachęca do jego używania, ale też przyczynia się do powstania atmosfery wdzięczności, dzięki której ludzie chętnie i bez przymusu pomagają rozszerzać jego możliwości. Proponowane nowe funkcje i zmiany są sprawdzane przez członków społeczności i stopniowo wdrażane do kolejnych wersji. Jeśli Twój szef kiedyś powie, że firma nie ma kasy na automatyzację, bo to kosztowny proces — pokaż mu Robot Framework. Jest prosty w instalacji Do działania na systemie potrzebny jest jedynie Python, którego instalacja jest prosta jak instalacja Simsów. Ściągnąć go można z oficjalnej strony. Python działa na dowolnym systemie operacyjnym, a Robot Framework jest tak naprawdę pewną „zaawansowaną nakładką” na ten język programowania, więc nic więcej nam nie trzeba. Gdy już masz Pythona, wystarczy, że zainstalujesz Robot Framework komendą: pip install robotframework I sprawdź, czy instalacja się powiodła i jaką wersję masz zainstalowaną: robot --version Prawda, że proste? Myślę, że niewiele trudniejsze od obsługi myszki. Dobra, ale co dalej? Wystarczy tylko 1 plik, aby uruchomić automatyczne testy Tam, gdzie jedne narzędzia wymagają magisterki z programowania, aby skonfigurować środowisko, Robot Framework galopuje na skróty. Wystarczy stworzyć dowolny plik tekstowy z rozszerzeniem .robot, wystukać kilka znaków, uruchomić jedną komendę i już możemy cieszyć się pierwszy testem automatycznym. Pokażę Ci, jak to zrobić. Stwórz w nowym folderze plik o nazwie otwórz go w dowolnym edytorze tekstu (np. Notatnik lub Notepad++, chociaż zdecydowanie bardziej polecam PyCharm) i wypełnij go poniższym kodem: *** Test Cases *** Basket Should Have 3 Vegetables ${basket} Create List tomato corn lettuce Length Should Be ${basket} ${3} Zapisz plik i uruchom komendę w wierszu poleceń, będąc w katalogu, w którym stworzono plik: robot Jeśli wszystko się udało, konsola powinna nas poinformować, że nasz test został wykonany i się powiódł. W naszym folderze powinny też powstać 3 nowe pliki wyjściowe: i Zaraz o nich opowiem 🙂 Gratulacje! ? Twój pierwszy test automatyczny już jest gotowy do pracy. Robot nigdy się nie męczy, więc test można modyfikować i odpalać w nieskończoność. Ten artykuł nie ma na celu nauki narzędzia, a jedynie ukazać jego możliwości, a więc jeśli rozgrzałem w Tobie ciekawość, to poczekaj na kolejny artykuł z tej serii. Jeśli masz słabą cierpliwość i chcesz dowiedzieć się więcej TERAZ, to odwiedź oficjalną stronę, gdzie znajdziesz pełną dokumentację i proste przykłady. Ma zrozumiałe i czytelne logi Wróćmy do naszego testu. W naszym folderze powinniśmy mieć 3 nowe pliki. Zajrzyjmy do który zawiera logi ze wszystkimi krokami, jakie zostały wykonane w teście. Widok powinien być mniej więcej taki: Widok pliku Widzimy tu liczbę testów oraz jak wiele z nich skończyło się powodzeniem (zielony pasek), widzimy ile czasu trwały testy (tak, ten test jest tak krótki, że trwał nieco ponad s, stąd wszędzie zera). Zielony kolor dla testera jest jak brak kolejki na poczcie — zawsze cieszy. Testy, które się nie powiodły, oznaczane są zwyczajowo kolorem czerwonym. Nie lubimy koloru czerwonego. Bardzo wygodna jest możliwość rozwinięcia każdego testu i podejrzenia każdego kroku, jaki został wykonany. Klikając na nazwę testu, rozwinie się nam lista użytych keywordów (słów kluczowych), a jeśli ponownie na nie klikniemy, zobaczymy szczegóły dotyczące ich wykonania — krótki opis kroku, czasy rozpoczęcia, zakończenia i trwania oraz wynik: Szczegóły konkretnych kroków testu w pliku Plik jest mniej szczegółowym plikiem w formie raportu zdawanego swojemu przełożonemu (np. test managerowi), natomiast plik zawiera pełny zestaw informacji z danego uruchomienia testów i nie jest przeznaczony do czytania przez ludzi, a do przetwarzania danych, np. w celu dalszej automatyzacji procesu testowania. Ma najprostszy do czytania kod na świecie Ciężko wyobrazić sobie programowanie bez dziwnych nawiasów, niespodziewanych średników i wszechobecnych znaków równości. Coś, co wydaje się naturalne, tu zostało praktycznie wyeliminowane. Da się? Da się. Liczba rozpraszaczy została ograniczona do minimum, a sam kod składa się głównie z tekstu, który można czytać jak wiersz. Czytelność kodu zależy oczywiście od programisty, ale wspierane przez Robot Framework podejście KDT (Keyword Driven Testing), opiera się na pisaniu keywordów, które odgrywają rolę funkcji wykonujących proste czynności. Łączenie ich w większe formacje pozwala uzyskać treść testu, którą może przeczytać każdy, włącznie z osobami nietechnicznymi. To daje ogromną przewagę nad innymi frameworkami do testowania, których kod jest często zrozumiały tylko dla programistów. Zastosowanie Robot Framework do automatyzacji testów pozwala zacieśnić współpracę pomiędzy testerami a deweloperami, a nawet ludźmi z biznesu. Pomaga to lepiej zrozumieć siebie nawzajem i swoją pracę, ale przede wszystkim lepiej zrozumieć testowany produkt i efektywnie zwiększyć nasze zaufanie do jego jakości. Zdarza się też, że niektóre firmy piszą testy w języku narodowym (np. po francusku czy niemiecku), aby móc jeszcze dokładniej zdefiniować ich kroki. Nic przecież tak dobrze nie wyjaśnimy, jak w naszym ojczystym języku. Ja jednak odradzam to podejście, gdyż bardzo ogranicza to możliwość podjęcia współpracy z osobami, które tego języka nie znają. Nie wymaga znajomości Pythona i innych języków programowania Język programowania, który nie wymaga umiejętności programowania? Robotowi chyba do tego najbliżej. Z pełną odpowiedzialnością mogę przyznać, że mogą go używać osoby, które nie znają się na programowaniu, ale też muszę mocno zaznaczyć, że zdecydowanie ta umiejętność się przydaje. Nawet jeśli tester jest w stanie stworzyć testy automatyczne, to mogą zaistnieć pewne sytuacje, w których ograniczenia języka nie pozwolą na uzyskanie zamierzonych wyników. W tej sytuacji przychodzi z pomocą Python, który można dowolnie łączyć z kodem Robotowym, zdecydowanie poszerzając jego możliwości. Osobiście znam projekty, w których testerzy automatyzują testy przy użyciu RF, ale mają do pomocy doświadczonego programistę, który w razie przeszkód, pomaga im wprowadzić wymaganą funkcjonalność. Pojęcia zmiennych i zakresu ich widoczności, funkcji oraz parametrów są niezbędne, aby dobrze władać Robotem. Dobry tester jest w stanie wiele wyciągnąć z tego narzędzia, jednak specjalistyczna wiedza programistyczna pozwoli mu wydusić z niego naprawdę ogromne możliwości. Posiada wiele bibliotek rozszerzających możliwości Robot Framework posiada już ponad 300 wbudowanych i gotowych do użycia keywordów wykonujących najczęstsze i najbardziej przydatne operacje. Mimo wszystko społeczność szybko znalazła obszary, w których warto było dopisać nowe biblioteki, które zawierają w sobie dziesiątki kolejnych keywordów. Liczbę takich bibliotek ciężko dokładnie policzyć, gdyż wciąż powstają nowe, a wiele z nich jeszcze nie zostało upublicznionych. Robota można bardzo łatwo wzbogacić o kolejne funkcjonalności, stąd jego potencjał wzrostowy jest naprawdę duży, co na pewno pomoże mu w podboju rynku. Przykładowe biblioteki i ich zastosowanie: SeleniumLibrary – testowanie aplikacji webowych i automatyzacja procesów wykonywanych w przeglądarkachDatabase Library – sprawdzanie wyników zapytań do baz danychHTTP Library – obsługuje mechanizmy zapytań HTTP wykorzystywane do testów REST APIAndroid / iOS Library – biblioteki umożliwiające testowanie urządzeń mobilnychSSHLibrary – pozwala na testowanie maszyn w sposób zdalny Ma czytelną strukturę plików O tym, że bałagan nie pomaga w pracy, wie chyba każdy. Wagę porządku docenia na pewno Pekka Klärck, czyli twórca Robot Framework. Zaimplementował on kilka mechanizmów, które wspierają dobrą organizację testów. Przede wszystkim Robot Framework nie tworzy dziesiątek dodatkowych plików, które są potrzebne do odpowiedniego działania. Tak naprawdę, to nie tworzy żadnych plików (oprócz tych 3 plików przechowujących wyniki, o których już wspomniałem). Ponadto, testy związane z innym komponentem możemy przenieść do oddzielnego pliku, co automatycznie zostanie uznane za dwie różne suity testowe (ang. test suite), czyli zestawy testów. Tak samo możemy niektóre pliki przenieść do osobnych folderów, co również pozwoli nam je pogrupować (np. pod względem rodzaju testów). Same pliki dzielą się na sekcje, które wydzielają nam obszary zmiennych, keywordów i testów, co widać na poniższym przykładzie: *** Variables *** ${NAME} Mateusz *** Test Cases *** Introduce Yourself Say Hello ${NAME} *** Keywords *** Say Hello [Arguments] ${name} Log Hello, ${name} Do dyspozycji jest także tagowanie, czyli oznaczanie testów konkretnym słowem. Pozwala nam to przede wszystkim na sterowanie wykonaniem testów, gdyż możemy uruchomić lub wykluczyć testy z konkretnym tagiem. Tagi są też uwzględnione w raporcie, dzięki czemu możemy podejrzeć statystyki dotyczące konkretnego obszaru testowania. Jest też kilka sposobów na wydzielenie danych do zewnętrznych plików oraz oddzielenie zasobów, które nie są testami (keywordów, zmiennych, bibliotek) do tzw. resource files, ale o tym opowiem innym razem. Jest łatwy w integracji z innymi narzędziami Najpopularniejszy system do automatyzacji procesu budowania i wdrażania oprogramowania, czyli Jenkins, również posiada wtyczkę do Robot Frameworka. Z doświadczenia wiem, że integracja Robota z jakimkolwiek narzędziem jest dość prosta, gdyż jest on oparty o Pythona, czyli jeden z najpopularniejszych języków programowania na świecie, do którego już wiele zostało wymyślone. Istnieją wtyczki podpowiadające składnię w najpopularniejszych środowiskach programistycznych (IDE), są lintery, które sprawdzają czytelność i zgodność kodu z ustalonymi zasadami, są agregatory pozwalające tworzyć przyjazną dokumentację. Liczba narzędzi wspierających Robota stale rośnie, a to wszystko dzięki społeczności programistów, którzy sami integrują różne narzędzia i udostępniają to światu, aby pozwolić innym czerpać korzyści z ich wykonanej pracy. Testy automatyczne to nie wszystko Prosta składnia i łatwa konfiguracja sprawiają, że Robot Framework zyskuje popularność też w innym obszarze – RPA, czyli zrobotyzowanej automatyzacji procesów. Wyobraźmy sobie takie sytuacje… W firmie jest kilkuset pracowników, do których trzeba co miesiąc wysyłać powiadomienie o zaktualizowanie listy wybranych benefitów? Nie trzeba już o tym pamiętać – Robot zrobi to za Ciebie. Twój zespół ma comiesięczne spotkanie, a zdarza się, że niektóre sale są zajęte? Robot sam wyszuka wolną, zarezerwuje i wszystkim wyśle przypomnienie. Prowadzisz arkusz Excela, w którym regularnie dokonujesz analogicznych zmian? To też możesz oddelegować Robotowi 🙂 Automatyzacja sięgnie (prawie) tak daleko, jak Twoja wyobraźnia. Oczywiście musisz zachować w tym pewien rozsądek i nie spędzać czasu na automatyzacji rzeczy, które są zbyt skomplikowane lub charakteryzują się zbyt dużą zmiennością. Może to być mało opłacalne. Zawsze jest miejsce na poprawę Robot Framework powstał w 2005 roku w fińskiej firmie Nokia, by po 3 latach zostać upublicznionym jako oprogramowanie open-source. Od tego czasu liczba jego użytkowników stale rośnie, a w ostatnich latach można zauważyć naprawdę duży przyrost popularności. Otwarte oprogramowanie jest tworzone głównie przez pasjonatów, a jego postęp przyspiesza wraz z wielkością społeczności. Fundacja Robot Framework zrzesza już ponad 40 firm i organizacji, a ostatnio przybywa ich nawet kilka miesięcznie! Każda kolejna wersja oprogramowania przynosi coś nowego, ale wciąż jest jeszcze wiele miejsca na poprawę. Jednymi z najbardziej oczekiwanych ulepszeń są: Pełne wsparcie dla instrukcji warunkowych (obecnie ten mechanizm obsługują keywordy) — funkcjonalność ma być wprowadzona wraz z wersją ale bez problemu można to obejść stosując PythonaZagnieżdżone struktury (np. pętle) — teraz można je uzyskać przy pomocy Pythona, mają pojawić się w Robocie w wersji mniej surowa dokumentacja — nie dla wszystkich jest to wada, jednak wbudowanie do dokumentacji możliwości sortowania lub wyszukiwania po nazwach keywordów byłyby na pewno użytecznymi udogodnieniami Koniec wymówek Istnieje wiele narzędzi do automatyzacji i każde cechuje się czymś innym, ale jak dotąd nie poznałem takiego, które mogłoby konkurować z Robot Framework. Może są takie, które są w stanie w niektórych obszarach wygrać bitwę, ale to Robot Framework ostatecznie wygrywa wojnę 🙂 Jestem w stanie sobie wyobrazić wiele wymówek, które mogą powstrzymywać firmy przed wprowadzeniem automatyzacji i Robot jest właśnie odpowiedzią na te wszystkie obawy. Jest darmowy, łatwy w konfiguracji, prosty w obsłudze (a jednocześnie potężny w możliwościach), szybki w działaniu, przystępny w nauce, wszechstronny i nieskomplikowany w integracji. To właśnie takie technologie sprawiają, że IT jest cool. ? To koniec tego artykułu, ale już teraz zapraszam Cię na kolejne dawki Robot Framework w serii poświęconej automatyzacji. Zapisz się na newsletter, a nic Cię nie ominie 🙂Dla osób głodnych wiedzy, chcących zobaczyć Robot Framework w akcji, zamieszczam wideo z webinaru, który prowadziłem 4 czerwca 2020. Link do webinaru.

Pojęcie akapitu w edytorze tekstu oznacza: anulowanie ostatniej czynności tworzenie równych wcięć w tekście tworzenie odstepów pomiędzy wierszami

Aplikacja Apple Shortcuts została zintegrowana bezpośrednio z systemami iOS 13 i iPadOS 13. Po latach ciągłych ulepszeń możesz teraz tworzyć bez wyzwalania, oparte na powiadomieniach automatyzacje na iPhonie i iPadzie. Jak działają automatyzacje na iPhonie i iPadzieJak utworzyć automatyzację zdarzeń na iPhonie lub iPadzieWydarzeniaPodróżowaćUstawieniaJak uruchomić automatyzację w tleJak stworzyć automatyzację opartą na NFCShare this post! Firma Apple wprowadziła aplikację Skróty w iOS 12. Wcześniej aplikacja była sprzedawana w App Store jako Workflow. Możesz poprosić Siri o zainicjowanie skrótu (predefiniowany zestaw działań) lub nacisnąć przycisk na iPhonie lub iPadzie, aby to zrobić. Teraz skrót może uruchamiać się automatycznie na podstawie podanych parametrów. Może się to nawet zdarzyć w tle i używać pewnych zewnętrznych wyzwalaczy, takich jak NFC. Funkcja automatyzacji skrótów jest dostępna na urządzeniach z systemem iOS lub iPadOS lub nowszym. Jednak nie wszystkie automatyzacje skrótów są automatyczne. Domyślnie automatyzacja wyświetla powiadomienie, w którym możesz uruchomić skrót po kliknięciu „Uruchom”. Niektóre skróty oparte na bezpośredniej fizycznej manipulacji za pomocą iPhone’a lub iPada działają automatycznie (więcej na ten temat poniżej). Jak utworzyć automatyzację zdarzeń na iPhonie lub iPadzie Możesz utworzyć dwa rodzaje automatyzacji na swoim iPhonie lub iPadzie: Osobiste i Domowe. Automatyzacje osobiste są powiązane z Twoim urządzeniem iOS i iPadOS. Automatyzacje w domu są powiązane z Twoimi urządzeniami HomeKit. W tym artykule skupiamy się na automatyzacjach osobistych na Twoim iPhonie i iPadzie. Przyjrzyjmy się działaniom, które możesz wywołać. Wydarzenia Pora dnia: możesz włączyć tę opcję o dowolnej porze dnia, o wschodzie lub zachodzie ten skrót jest uruchamiany, gdy alarm jest zatrzymany lub Apple Watch: można to uruchomić, gdy trening na zegarku Apple Watch rozpoczyna się, wstrzymuje lub kończy. Podróżować Przybycie: wyzwalacz oparty na lokalizacji, który aktywuje się po przybyciu do określonej wyzwalacz, gdy opuścisz określoną dojeżdżam: to działanie ma na celu przewidzenie, kiedy zazwyczaj wychodzisz do pracy lub domu i uruchamia skrót o określonej godzinie lub do godziny przed skrót jest uruchamiany po podłączeniu lub odłączeniu od CarPlay. Ustawienia Tryb samolotowy, Wi-Fi, Bluetooth, Nie przeszkadzać, Tryb niskiego zużycia energii: Ten skrót uruchamia się po włączeniu lub wyłączeniu tych za pomocą tego wyzwalacza możesz dotknąć iPhone’a na naklejce NFC i uruchomić skrót. Nowoczesne iPhone’y (iPhone XS, XS Max, 11, 11 Pro i 11 Pro Max) mogą uruchamiać skróty NFC w aplikację: ten wyzwalacz uruchamia skrót po otwarciu dowolnej aplikacji. Przeanalizujmy przykład. Załóżmy, że chcesz utworzyć skrót odtwarzający kojącą muzykę po otwarciu aplikacji Twitter. Otwórz aplikację Skróty, a następnie dotknij „Automatyzacja” na dolnym pasku narzędzi. Następnie dotknij znaku plus (+) u góry. Jeśli po raz pierwszy korzystasz z funkcji Automatyzacje, możesz pominąć ten krok. Tutaj dotknij „Utwórz automatyzację osobistą”. Zobaczysz listę działań, które opisaliśmy powyżej. Przewiń do dołu ekranu i kliknij „Otwórz aplikację”. Kliknij „Wybierz” w sekcji „Aplikacja”. Wyszukaj, a następnie wybierz aplikację. Dotknij „Gotowe”, aby powrócić do poprzedniego ekranu, a następnie dotknij „Dalej”. Teraz kliknij „Dodaj akcję”. Możesz przewijać sugerowane działania lub przeglądać działania na podstawie aplikacji i kategorii. Najlepszym sposobem na znalezienie akcji jest jej wyszukanie. Kliknij „Szukaj” u góry, a następnie wpisz „Odtwórz muzykę”. W sekcji „Czynności” kliknij „Muzyka Play”. Na następnym ekranie dotknij „Muzyka”. Kliknij pasek „Wyszukaj”, aby znaleźć playlistę lub utwór albo przejrzeć bibliotekę. Przejrzyj listę, a następnie dotknij utworu lub listy odtwarzania, aby wyświetlić szczegółowy widok. Po znalezieniu żądanej listy odtwarzania lub utworu stuknij znak plus (+), aby ją wybrać. Kliknij „Dalej”. Zobaczysz teraz szczegóły automatyzacji podzielone na sekcje „Kiedy” i „Do”. Ponieważ ta opcja obsługuje wyzwalacze w tle, możesz włączyć funkcję „Pytaj przed uruchomieniem”. Jeśli jesteś zadowolony z automatyzacji, kliknij „Gotowe”. Teraz, po otwarciu aplikacji Twitter, zostanie odtworzona wybrana playlista lub utwór. Jeśli nie włączyłeś funkcji wyzwalania w tle, zobaczysz powiadomienie; dotknij „Uruchom”, aby uruchomić skrót. Jak uruchomić automatyzację w tle Większość automatyzacji można włączyć w tle. Zwykle są to czynności, które kontrolujesz, lub które są bezpośrednim wynikiem czynności wykonanej na iPhonie lub iPadzie. Następujące typy działań obsługują funkcję wyzwalania w tle (nadal otrzymujesz o nich powiadomienia): Alarm, Treningi Apple Watch, CarPlay, Tryb samolotowy, Nie przeszkadzać, Tryb niskiego zużycia energii, NFC i Otwórz aplikację. Jeśli skonfigurujesz automatyzację w domu, w tle będą działać następujące akcje: Występuje pora dnia, Przybywają ludzie, Ludzie odchodzą i Akcesorium jest kontrolowane. Musisz włączyć tę funkcję indywidualnie dla każdego skrótu, który ją obsługuje. Wybierz skrót z zakładki Automatyzacje, a następnie włącz funkcję „Pytaj przed uruchomieniem”. W wyskakującym okienku kliknij „Nie pytaj”. Teraz po uruchomieniu skrótu zobaczysz powiadomienie „Uruchamianie automatyzacji”. Jak stworzyć automatyzację opartą na NFC Możesz użyć dowolnego pustego tagu NFC jako wyzwalacza dla skrótu. Aplikacja Skróty nie zapisuje żadnych danych w tagu; po prostu używa go jako wyzwalacza. Nowsze iPhone’y (iPhone XS, XR, XS Max, 11, 11 Pro, 11 Pro Max i nowsze) mogą używać tagów NFC do wyzwalania działań, nawet gdy aplikacja Skróty nie jest na pierwszym planie. Otwórz aplikację Skróty, a następnie przejdź do zakładki „Automatyzacje”. Stuknij znak plus (+), stuknij „Utwórz automatyzację osobistą”, a następnie stuknij „NFC” na liście. Zwróć uwagę, że jeśli po raz pierwszy korzystasz z funkcji Automatyzacje, nie musisz dotykać znaku plus (+). Wskaż „Skanuj” obok opcji „Tag NFC”. Przytrzymaj tag NFC w górnej części iPhone’a, aby go zeskanować. Po zeskanowaniu nazwij tag NFC, a następnie dotknij „Gotowe”. Powrócisz do ekranu „Nowa automatyzacja”; kliknij „Dalej”. Na ekranie „Czynności” kliknij „Dodaj akcję”. Tutaj możesz przeglądać sugerowane działania lub w szczególności szukać jednego. Stuknij czynność, aby ją wybrać. W tym przykładzie wybraliśmy akcję „Wyślij wiadomość”. W edytorze „Akcje” możesz skonfigurować parametry akcji, takie jak tekst wiadomości. Kiedy skończysz, kliknij „Dalej”. Na ekranie przeglądu „Nowa automatyzacja” włącz opcję „Pytaj przed uruchomieniem”. W wyskakującym okienku dotknij „Nie pytaj”, aby włączyć funkcję automatycznego wyzwalania w tle. Teraz po prostu przytrzymaj iPhone’a blisko tagu NFC lub dotknij górnej części iPhone’a naklejki NFC, aby uruchomić skrót. Funkcja Automatyzacja w Skrótach to tylko jedna z wielu nowych i niesamowitych funkcji w iOS 13. Po uaktualnieniu możesz również spróbować włączyć tryb ciemny.
›@kaisuj›Automatyzacja pracy z Wordem — wprowadzenie do pisania makr 20:06W dzisiejszym wpisie chciałbym Wam przybliżyć potężne narzędzie dołączone do pakietu MS Office jakim jest VBA (Visual Basic for Applications). Nie wiele osób słyszało o istnieniu VBA, a jeszcze mniej z niego korzysta. Możliwości VBA są ogromne, a w przypadku Excela, zamieniają go wręcz w platformę programistyczną. Takie stwierdzenie może wydawać się naciągane, ale wystarczy przejrzeć takie pozycje książkowe jak Excel. Programowanie dla profesjonalistów. aby się przekonać, że Excel w połączeniu z VBA staje się czymś więcej niż arkuszem to jest VBA?VBA jest językiem programowania opartym na Visual Basicu w wersji 6. Jest dołączony do poszczególnych programów pakietu MS Office wraz z prostym edytorem. Co ciekawe, występuje jednak nie tylko w MS Office. Można go spotkać również takich programach jak AutoCAD, Wordperfect czy Corel Draw, a także WPS Office Pro. W uproszczeniu można powiedzieć, że służy do pisania makr, a więc do zautomatyzowania pewnych czynności w pracy z programem. Jest idealny w sytuacjach, kiedy wielokrotnie wykonujemy serię tych samych czynności. Za pomocą VBA możemy zamienić te czynności w skrypt, który wykona je automatycznie za nas z naciśnięciem jednego a makraByć może niektórzy z Was słyszeli o czymś takim jak makra (makrodefinicje) w Wordzie i nawet kiedyś z nich skorzystali, ale nie słyszeli niczego o VBA. Programy MS Office (z wyjątkiem Outlooka) mają dołączony rejestrator makr, który zamienia wykonywane przez nas czynności w trakcie nagrywania makra na kod VBA. Zwykły użytkownik nie jest tego świadomy, bo nigdzie tego nie widać. Odtwarzane makro odbywa się na podstawie zapisanego skryptu VBA. Jest to idealne rozwiązanie dla mniej zaawansowanych użytkowników, którzy chcą zautomatyzować swoją pracę z Wordem. Niestety rejestrator makr ma pewne ograniczenia. Nie jest w stanie zarejestrować wszystkich czynności. Nie można też za jego pomocą wykonać wielu procesów automatyzacji wymagających wyższego poziomu abstrakcji. Możemy przykładowo nagrać makro, w którym zmieniamy kolor wierszy tabeli dla wierszy 1, 3, 5, 7, 9. I makro będzie wspaniale się spisywało, ale tylko w tabelkach z 9-cioma wierszami. Gdy dodamy więcej wierszy, nasze makro nie uwzględni nowo dodanych wierszy. W takich sytuacjach trzeba albo edytować automatycznie utworzone makro, albo po prostu napisać swoje od to jest trudne?Moja przygoda z programowaniem zaczęła się właśnie od VBA. Z pewnością VBA nie jest najlepszym językiem do nauki programowania, ale z drugiej strony jest on bardzo łatwy i intuicyjny. Proste makra można tworzyć nawet bez podstaw programowania. W bardziej złożonych skryptach konieczne jest poznanie koncepcji instrukcji warunkowych i pętli. Moim zdaniem VBA jest na tyle proste, że osoby, które nie zamierzają się uczyć programowania, są w stanie opanować go na tyle dobrze, by stworzyć wiele ciekawych czego zacząć?Do nauki VBA polecam starsze wersje pakietu Office. Dawno już nie miałem do czynienia z VBA i ostatnim razem, gdy robiłem coś w pracy, pracowałem na Office 2010. Pisząc ten wpis postanowiłem sprawdzić wersję 2013 i mam wrażenie, że rejestrator makr został zoptymalizowany. Wcześniejsze wersje charakteryzowały się sporą nadprodukcją kodu. Przykładowo rejestrując makro, w którym chciałem pogrubić czcionkę w zaznaczonym fragmencie tekstu, stara wersja rejestratora makr generowała kod, w którym ustawiała chyba wszystkie możliwe rzeczy związane z czcionką, mimo że zmieniane jest tylko pogrubienie. W efekcie otrzymywało się 20 linijek kodu zamiast 1. Optymalizacja może się więc wydawać dobrą rzeczą, jednakże z punktu widzenia poznawania VBA jest to utrudnienie. Rejestrator makr był bowiem idealnym narzędziem do poznawania modelu obiektowego VBA danego programu - w tym przypadku Worda. Dzięki tym 20 linijkom, po samej zmianie grubości czcionki, od razu wiedziałem także jak zmienić jej rozmiar, styl, samą czcionkę itd. Dostawałem początek proponuję więc nagrać proste makro. W tym celu musimy wejść w ustawienia programu Word i z lewej strony wybrać "Dostosowywanie wstążki". Tam musimy zaznaczyć checkoxa przy karcie "Deweloper". Dzięki temu pojawią nam się na wstążce narzędzia związane z VBA. Przechodzimy do karty deweloper i naciskamy "Zarejestruj makro". Wyskoczy nam okienko, w którym wpisujemy nazwę nowego makro. Inne opcje na razie nas nie interesują. Kursor myszy zmieni się - pojawi się ikonka kasety magnetofonowej, wskazującej że jesteśmy w trybie rejestracji makra. Od tej pory nasze czynności zostaną zapamiętane i zapisane jako kod VBA. Na początek proponuję zmienić czcionkę pojedynczego wyrazy, na którym akurat stoimy na pogrubioną. Aby zakończyć naciskamy "Zatrzymanie rejestrowania" w karcie Deweloper lub przycisk kwadracika na dolnym pasku. Właśnie zarejestrowaliśmy nasze nowe makro. Jak je obejrzeć? Możemy z karty Deweloper wybrać "Visual Basic" lub nacisnąć skrót klawiszowy ALT+ VBAZ lewej strony mamy drzewo wskazujące gdzie są zapisane nasze makra. Zazwyczaj zapisujemy nasze makra w pliku (domyślnie tak są zapisywane makra). Jest to plik szablonu. Makra zapisane w tym pliku będą dostępne dla wszystkich dokumentów Worda. Istnieje też możliwość zapisania makra w konkretnym dokumencie. Po prawej stronie mamy zapisane same makra. Poszczególne makra są oddzielone poziomymi liniami. Każde makro ma następującą postać:Sub NazwaMakra() instrukcje End SubInstrukcje są poleceniami, które ma wykonać Word. W naszym przypadku instrukcja ma postać: = wdToggleOmówię teraz pokrótce poszczególne elementy tej instrukcji. Selection reprezentuje w kodzie obszar zaznaczenia tekstu. Jeżeli nic nie jest zaznaczone (nie ma koloru tła wskazującego na zaznaczone litery) to zaznaczony jest pojedynczy znak, który stoi w tekście bezpośrednio za migającym kursorem. Jeśli w edytorze VBA wpiszemy sobie Selection i postawimy kropkę to pojawi nam się rozwijana lista różnych poleceń. W uproszczeniu można powiedzieć, że zawiera ona różne rzeczy, jakie możemy zrobić z zaznaczeniem. Na tej liście znajduje się Font - czyli zbiór rzeczy jakie możemy zrobić z czcionką naszego zaznaczenia. Kolejna kropka, postawiona po Font, znów pokaże nam listę. Tym razem będzie to lista rzeczy jakie możemy zrobić z czcionką. Na tej liście mamy Bold, czyli pogrubienie. Tak więc całe wyrażenie po lewej stronie znaku równości oznacza ustawienia pogrubienia czcionki zaznaczonego fragmentu tekstu. A jakie mogą być te ustawienia? Najogólniej mówiąc pogrubienie może być albo włączone albo wyłączone, przy czym efekt ten możemy osiągnąć na dwa sposoby. Znak równości przypisuje właściwości czcionki jaką jest Bold konkretną wartość (ustawienie). Samo wdToggle nie oznacza ani włączenia, ani wyłączenia pogrubienia. Jest on przełącznikiem. Taki zapis sprawia, że za każdym razem, gdy będziemy uruchamiać nasze makro, najpierw będzie sprawdzane, czy pogrubienie w zaznaczeniu jest włączone czy nie, a następnie będzie zmieniać jego stan na przeciwny. Działa więc to dokładnie tak samo, jakbyśmy przyciskali przycisk pogrubienia (B) w karcie narzędzi głównych. Możemy jednak zmienić nieco to działanie wpisując zamiast wdToggle wartość logiczną true lub false (prawda lub fałsz): = TrueTak zapisane makro będzie zawsze ustawiać pogrubienie zaznaczonego tekstu bez względu na to czy wcześniej było ono pogrubione czy koduPisząc lub modyfikując bardziej złożone makra będziemy potrzebowali sprawdzać / testować zachowanie się naszego skryptu lub jego fragmentów. W tym celu warto poznać kilka podstawowych technik przydatnych przy takim testowaniu. Po pierwsze bardzo pomocne jest wykomentowanie fragmentu kodu - zaznaczenie kodu jako komentarz tak, aby interpreter języka pomijał te linijki i traktował jako komentarz (informację dla programisty). W tym celu należy na początku linijki napisać znaku pojedynczego cudzysłowu. Warto dostsować sobie pasek narzędziowy (prawy przycisk myszki w dowolnym miejscu paska i wybrać Customize..) poprzez dodanie z kategorii edit comment block i uncommnent block. Pozwalają one na automatyczne komentowanie i odkomentowanie wielu linijek zastosowania komentowania koduJeśli mamy naszą pierwszą linijkę kodu: = wdTogglei chcemy przetestować działanie makra zamieniając wdToggle na True, możemy skopiować całą linijkę, wykomentować ją i pod spodem wkleić skopiowaną linijkę i w niej zmienić wdToggle na True:' = wdToggle = TrueDzięki takiemu zabiegowi możemy szybko wrócić do pierwotnej wersji kodu, jeśli uznamy, że nowo testowany przez nas fragment nie działa tak, jakbyśmy oczekiwali. Podany przeze mnie przykład jest oczywiście banalny i łatwo zapamiętać i wrócić do wdToggle bez kopiowania i komentowania kodu, a jeśli będziemy mieli do przetestowania kilkadziesiąt linijek kodu, zawierających zagnieżdżone pętle z instrukcjami warunkowymi, to wtedy komentowanie kodu będzie kod, wielokrotnie napotykamy na sytuacje, w których chcemy sprawdzić jaka jest wartość danego wyrażenia. W przypadku pogrubienia możemy oczywiście zobaczyć w Wordzie gdzie stoi kursor i sprawdzić organoleptycznie czy zaznaczony fragment jest pogrubiony. Jednakże są sytuacje, w których określenie wartości nie jest takie proste i potrzebne jest wsparcie w samym kodzie. Jednym z nich jest MessageBox. Jest to okienko, które pojawia się w programie wyświetlając komunikat. Możemy tak napisać kod, by treścią komunikatu była wartość sprawdzanego przez nas ( przetestować nasz kod, musimy uruchomić makro. Możemy to zrobić z poziomu edytora VBA naciskając klawisz F5 lub z poziomu Worda z karty Deweloper wybierając Makra (lub ALT+F8) i tam uruchomieniu makra wyskoczy okienko z komunikatem. Treść komunikatu będzie wartością liczbową. Wartość wyrażenia rzadko kiedy jest wyświetlana tak, jak w kodzie, czyli np. true, false. W przypadku pogrubienia dostajemy 0, jeśli zaznaczenie nie jest pogrubione, -1, jeśli jest pogrubione lub 99999999 jeśli zaznaczenie jest częściowo pogrubione. Znajomość tych wartości jest bardzo przydatna, gdy chcemy budować instrukcje warunkowe. Są to takie instrukcje, które wykonują różne wersje kodu, w zależności od spełnienia bądź nie zadanego warunku. Ogólna postać instrukcji warunkowej jest następująca:Jeżeli (spełniony jest ten warunek) to wtedy wykonaj taka instrukcję jeżeli zaś(spełniony jest ten warunek) to wtedy wykonaj taką instrukcję w przeciwnym razie wykonaj tą instrukcję koniec bloku jeżeliMożemy wykorzystać taką instrukcję do wyświetlenia komunikatu w zależności od stanu pogrubienia ( = -1) Then MsgBox ("Ten fragment jest pogrubiony") ElseIf ( = 0) Then MsgBox ("Ten fragment NIE jest pogrubiony") Else: MsgBox ("Ten fragment jest częściowo pogrubiony") End IfW zależności od tego, jaką wartość przyjmie Bold, wyświetli się jeden z trzech komunikatów. MsgBox nie jest jednak najlepszym narzędziem do testowania kodu, zwłaszcza gdy chcemy sprawdzić wiele wartości, np. wyświetlić listę pewnych wartości. W takiej sytuacji musielibyśmy klikać OK dla każdej wartości na liście, co jest bardzo WindowMożemy zastąpić MsgBox komunikatami wyświetlanymi w tzw. 'Immediate Window", które włączamy w edytorze VBA skrótem klawiszowy CTRL+G. Komendą zastępującą MsgBox jest Pokażę teraz jak przy pomocy wyświetlić w immediate window zawartość zaznaczenia oraz jego długość liczoną w (Selection) ( linijka wyświetli w oknie treść zaznaczenia, druga zaś zlicza ilość znaków w zaznaczeniu. Jeśli więc napiszemy sobie w wordzie dobreprogramy, zaznaczymy i uruchomimy makro to otrzymamy:dobreprogramy 13Sprawdzanie zawartości i długości zaznaczeniaZaczynamy programowaćNa początku napisałem, że można stworzyć proste i użyteczne makra bez znajomości zasad programowania. Rejestrator makr nie używa nawet takich podstawowych elementów programowania jakimi są zmienne, instrukcje warunkowe czy pętle. Gdy zaczynamy się uczyć jak tworzyć makra nie są one potrzebne. Jednakże, gdy już oswoimy się edytorem VBA, poznamy podstawowe elementy, którymi manipulujemy w makrach takie, jak zaznaczenie, wyrazy, znaki, czcionki itp. będziemy mieć co raz więcej pomysłów na kolejne, bardziej złożone makra. Z czasem, a nastąpi to raczej dosyć szybko, uświadomimy sobie, że pewnych pomysłów nie jesteśmy w stanie zrealizować rejestratorem makr. Zaczniemy sami pisać instrukcje, ale ciągle będzie nam brakowało odpowiednich narzędzi do zrealizowania bardziej ambitnych pomysłów. Pewnych rzeczy nie da się po prostu zrobić bez podstawowych elementów są pierwszym takim elementem. Każda zmienna musi mieć swoją unikalną nazwę, przy pomocy której będziemy się do niej odwoływać. Zadaniem zmiennych jest przechowywanie wartości. Jak sama nazwa wskazuje, wartość przechowywana przez zmienną może ulegać zmianie w czasie wykonywania kodu. VBA jest bardzo liberalne w zakresie zasad tworzenia zmiennych. W większości języków programowania zmienne muszą być przed pierwszym użyciem zadeklarowane. Co więcej, zmienna taka musi mieć określony typ danych, jaki będzie przechowywać. Jeśli więc będziemy przechowywać w niej liczby całkowite, to musimy ją zadeklarować jako zmienną typu liczb całkowitych. W VBA nie ma takiej konieczności. Jest to duże ułatwienie dla osób, które nie miały do tej pory styczności z programowaniem. Wystarczającą i prawidłową konstrukcją jest więc taki zapis:iloscWyrazow = ten sposób tworzymy zmienną o nazwie iloscWyrazów i przypisujemy jej wartość liczbową równą ilości wyrazów w zaznaczeniu. Aby sprawdzić czy nasza zmienna faktycznie działa, możemy wyświetlić jej zawartość: (iloscWyrazow)Ja jednak zachęcam do deklarowania zmiennych. Choć może się wydawać to zbytecznym wysiłkiem, jest to bardzo pomocne. Po pierwsze unikniemy w ten sposób wielu błędów. Interpreter rozróżnia wielkość liter. Jeśli więc pomylimy się i napiszemy: (iloscwyrazow)to nie uzyskamy prawidłowej wartości, ponieważ interpreter nie zrozumie, że chodzi nam o zmienną pisaną przez duże W. Zmienne uprzednio zadeklarowane, zostaną automatycznie poprawione w trakcie pisania. Co więcej, jeśli nie pamiętamy dokładnie nazwy zmiennej, to po napisaniu pierwszych liter możemy użyć skrótu CTRL+SPACJA, który automatycznie dopisze nam nazwę zadeklarowanej zmiennej do końca. Zmienne deklarujemy słówkiem Dim (co jest bodajże skrótem do declare in module) poprzedzającym nazwę zmiennej: Dim iloscWyrazow As Integer iloscWyrazow = (iloscWyrazow) Wyrażenie "As Integer" jest również opcjonalne i oznacza ono określenie typu danych przechowywanych przez zmienną, w tym przypadku to liczby całkowite. VBA potrafi automatycznie rozpoznawać typy danych, dlatego osoby początkujące mogą sobie tym nie zaprzątać głowy. Podaję to bardziej jako podstawowym elementem programowania są pętle. Są to wielokrotnie powtarzane bloki instrukcji. Może to być nawet jedna instrukcja powtarzana wielokrotnie. Jeśli więc przykładowo chcielibyśmy kazać Wordowi by narysował linię składającą się z kropek to kazalibyśmy mu wielokrotnie wykonać jedną prostą instrukcję: napisz znak kropki. Jest kilka podstawowych rodzajów pętli. ja pokażę najprostszą z nich - pętle "for". Powtarzana ona daną instrukcję / blok instrukcji zadaną z góry ilość razy. Ilością kroków (powtórzeń) pętli steruje tzw. zmienna sterująca. Często jest nazywana "i" od ang. integer - liczba całkowita, ale możemy ją sobie nazwać dowolnie, np. licznik. W każdym języku programowania ta pętla ma w kodzie nieco inną postać, ale ogólnie można ją przedstawić tak: Dla wartości zmiennej sterującej od 1 do 10 wykonuj następujący kod. Dla lepszego zrozumienia podam najprostszy możliwy licznik = 1 To 10 (licznik) Next licznikPrzykład pętli for z 10 krokamiW każdym kroku pętli zmienna licznik przyjmuje kolejno wartości od 1 do 10. Pętle for stosujemy, gdy wiemy ile razy ma się ona "przekręcić". Dlatego przeważnie zanim zaczniemy pętle, musimy ustalić liczebność jakiegoś zbioru, na którym będziemy wykonywać operacje. Wytłumaczę to na przykładzie wyrazów w iloscWyrazow iloscWyrazow = For licznik = 1 To iloscWyrazow ( Next licznikPętla for wyświetla wszystkie wyrazy z zaznaczeniaW powyższym kodzie wykorzystujemy fakt, że Words jest ponumerowanym zbiorem elementów, zwanym w programowaniu tablicą. W tym przypadku jest to zbiór wyrazów z naszego zaznaczonego tekstu. Do każdego elementu takiego zbioru możemy się odwołać poprzez tzw. indeks tego elementu, czyli jego numer. Elementy są ponumerowane wedle kolejności występowania w tekście. Pierwszy element ma numer 1. W większości języków programowania pierwszy element tablicy ma indeks równy 0, ale w VBA domyślnie numerowanie elementów tablicy zaczyna się do 1. Można to zmienić, ale w wielu przypadkach tak jest łatwiej (np. numeracja wierszy w Excelu też zaczyna się od 1). Wracając do powyższego przykładu, zmienna iloscWyrazow przyjmuje wartość równą ilości wyrazów znajdujących się w zaznaczonym przez nas tekście, jeszcze przed rozpoczęciem pętli. To bardzo ważne! Pętla wykona tyle kroków, ile jest wyrazów. Zmienna licznik początkowo ma wartość 1. Po każdym wykonaniu instrukcji wyświetlenia wyrazu, zwiększy swoją wartość o 1. Dzięki temu za każdym razem ze zbioru wyrazów Words jest wybierany kolejny wyraz zaznaczenia i wyświetlany w immediate przykład zastosowania VBA w WordziePowiedzmy, że mamy prostą tabelkę jak na zrzucie ekranu tabelka utworzona w WordziePokaże jak zrobić, aby za pomocą makra VBA pokolorować nieparzyste wiersze tabeli licząc bez tabela Dim wiersze Dim licznik tabela = wiersze = For licznik = 2 To wiersze Step 2 = wdColorGray10 Next licznikNajpierw deklarujemy trzy zmienne. Pierwsza z nich będzie reprezentowała naszą tabelę, druga ilość wierszy w tabeli, a trzecia to zmienna sterująca pętlą. Tables jest zbiorem tabel w obrębie zaznaczenia. Zakładam, że przed uruchomieniem makra staniemy kursorem myszy gdziekolwiek w obrębie interesującej nas tabeli. Ponieważ będzie to jedyna tabela w obszarze zaznaczenia, będzie to pierwsza tabela w zbiorze Tables. Następnie zapisujemy do zmiennej wiersze ilość wierszy naszej tabeli przez funkcję Count wywołaną na rzecz zbioru wierszy tabeli Rows. Mając tak przygotowane zmienne zaczynamy pętlę. Pętla ta wygląda minimalnie inaczej od poprzedniej. Pojawia się bowiem słówko Step, które określa rozmiar kroku pętli. Step 2 sprawia, że zmienna sterująca licznik będzie się zwiększała po każdym przebiegu pętli o 2, a nie o 1 jak jest domyślnie. Odliczanie zaczynamy od 2, bowiem chcemy pominąć pierwszy wiersz, który jest nagłówkiem. W każdym kroku pętli wybieramy z tabeli pojedynczy wiersz o indeksie równym wartości zmiennej sterującej licznik. Za pierwszym razem będzie to 2, później 4 (zwiększamy o zawsze o 2), później 6 itd. W ten sposób w każdym kolejnym kroku pętli będziemy wybierać co drugi wiersz tabeli. Oczywiście, gdybyśmy z jakiegoś powodu chcieli wybrać co trzeci lub co czwarty wiersz tabeli, to możemy ustawić wartość Step na 3 lub 4. Gdy mamy już wybrany wiersz, to po kropce wybieramy właściwość wiersza jaką jest Shading, czyli cieniowanie, a po kolejnej kropce BackgroundPatternColor czyli kolor tła, jakim chcemy zamalować wiersz. Wszystkie te "nazwy" możemy szybko uzyskać rejestrując makro rejestratorem makr i zmieniając kolor tła pojedynczego wiersza. W uzyskanym kodzie otrzymamy wszystkie potrzebne informacje, które potem wykorzystamy we własnym kodzie. Po znaku równości wpisujemy wd (skrót od Word) i naciskamy CTRL+Spacja. Pojawia się nam lista dostępnych kolorów. Ja wybrałem szary 10%. Po wykonaniu makra tabelka wygląda następująco:Wiersze tabeli pokolorowane przy użyciu makra VBANajlepsze w naszym makro jest to, że możemy dodać nawet i 100 wierszy, a makro dostosuje się do nowej ilości wierszy i wykona zadanie tak samo szybko. Jest to niemożliwe do wykonania makrem zarejestrowanym przez rejestrator. Ale na tym nie koniec. Powiedzmy, że chcemy aby nasza tabelka miała w pierwszej kolumnie ponumerowane komórki. W tym celu dopiszemy kilka instrukcji wewnątrz naszej licznik = 2 To wiersze Step 2 = wdColorGray10 = licznik - 1 If (Not licznik = wiersze) Then + 1).Cells(1). = licznik End If Next licznikPo cieniowaniu dodałem linijkę, w której dla danego wiersza wybieram pierwszą komórkę tego wiersza (pierwszą kolumnę) i poprzez właściwość Text wpisuję tam liczbę równą co do wartości licznikowi minus 1. Odejmujemy 1 ponieważ zaczynamy numerowanie od drugiego wiersza wartością 1. Ponieważ nasza pętla wykonuje skoki co 2, w każdym kroku pętli trzeba obsłużyć dwa wiersze jednocześnie: bieżący - równy licznikowi oraz następny. Aby edytować następny wiersz, względem bieżącego (wskazanego wartością licznika) podajemy w indeksie wiersza licznik + 1. Wartość wpisywane tekstu tym razem równa jest licznikowi. Jednakże tak zmodyfikowany zapis jest nieprawidłowy dla ostatniego wiersza tabeli. Nie możemy w kodzie odnosić się do wiersza o indeksie licznik + 1 w ostatnim wierszu tabeli, ponieważ taki wiersz (ostatni + 1) nie istnieje. Dlatego zanim wykonamy taką instrukcję, musimy się upewnić, że będzie ona wykonywana wszędzie poza ostatnim wierszem. W tym celu skorzystamy z konstrukcji instrukcji warunkowej z warunkiem licznik nie jest równy ilości wierszy pokolorowana i ponumerowana makrem VBATakie makro można przerobić sobie tak, aby każda wstawiana przez nas tabela miała automatycznie ponumerowane wiersze w pierwszej kolumnie i pokolorowany co drugi wiersz. Nasze makra mogą być uruchamiane skrótem klawiszowym lub własnym przyciskiem na wstążce. Nie będę w tym wpisie omawiać sposobów na uzyskanie takiego efektu, bo jest to zagadnienie na tyle obszerne, że wymagałoby oddzielnego zwłaszcza te pisane własnoręcznie, potrafią znacząco zwiększyć możliwości Worda, przyspieszyć pracę, wyręczyć nas w żmudnych, powtarzających się czynnościach. W tym wpisie pokazałem jedynie proste przykłady, aby wyjaśnić podstawowe zasady działania makr i VBA. Możliwości są jednak niemal nieograniczone. Można przykładowo stworzyć makro, które będzie nam zamieniać wartość liczbową na słowną, co może być bardzo przydatne przy różnych rachunkach. Analogicznie można zamieniać daty. Wiele zależy od charakteru naszej pracy. Jeśli korzystamy z szablonów, które zawierają powtarzalne dane, możemy stworzyć makro, które przy zapisie nowego dokumentu z szablonu, będzie pobierać informacje z nazwy tego dokumentu (np. imię i nazwisko osoby, której dotyczy dokument) i wstawia w odpowiednie miejsca w dokumencie i to zanim zaczniemy prace z tym dokumentem. Możemy znacząco przyspieszyć formatowanie dokumentu, efektywniej wykorzystać style. VBA potrafi odczytywać dane z systemu plików, a także pobierać dane z innych dokumentów i to nie tylko Worda, ale także pozostałych programów Office'a. Excel czy Outlook dają jeszcze większe do popisu makrom VBA. Dlatego warto je znać, zwłaszcza gdy staramy się wycisnąć z tych programów jak najwięcej.
. 239 350 786 425 418 759 328 490

automatyzacja czynności w edytorze tekstu